80’li yıllar neon renklerin, kabarık saçların ve kasetlerin çağıydı. Ancak bu dönem sadece moda ve müzikle sınırlı değildi. Sokaklardan stüdyolara, fotoğrafçıdan grafiti sanatçısına kadar sanat dünyasında devrim niteliğinde değişimler yaşandı. Gelin bu gelişmelere hep birlikte göz atalım. ?
Kaynak: bir
Resimlerin Oluşturulması
70’lerin sonu ile 80’lerin başı arasında köprü oluşturan Fotoğraf Kuşağı’nda Barbara Kruger, Cindy Sherman, Sarah Charlesworth ve Sherrie Levine gibi sanatçılar mevcut fotoğrafları çıkarıp değiştirdiler.
Kruger’in 1985 tarihli “İsimsiz” adlı çalışması, mizah ve korku arasında gidip gelirken eleştirisini sunuyor.
Sherman’ın “İsimsiz Film Fotoğrafları” başlıklı çalışması, 69 fotoğraftan oluşan bir otoportre serisi aracılığıyla, tanınmış kültürdeki kadın stereotiplerinin imajını sorguluyor.
Richard Prince, Marcel Duchamp’ın “hazır yapım” konseptinin, Generation of Pictures için önemli mirasını ortaya çıkardı.
En meşhur eserlerinden biri Spiritüel Amerika’dır. Adını Alfred Stieglitz’in 1923’te hadım edilmiş bir atı gösteren fotoğrafından alan Prince, Brooke Shields’in tartışmalı bir fotoğrafını yeniden fotoğrafladı.
Neo-Ekspresyonizm
1980’ler postmodernizminin bir diğer damarı olan Neo-Ekspresyonizmin de merkezinde Alman gelenekleri vardı. Yeni Fauves’un 1970’lerin sonlarında ortaya çıkardığı bu üslup, Emil Nolde ve Ernst Ludwig Kirchner gibi Alman Ekspresyonist sanatçılardan ve tahta baskı gibi klasik yöntemlerden ilham almıştır.
Georg Baselitz, Anselm Kiefer ve Sigmar Polke, Nazi faşizminin ham hafızasını araştırarak fotoğraf pratiğini yeniden canlandıranlar arasındaydı.
Gerhard Richter’in 1988’de hapishanede intihar eden solcu Kızıl Ordu terörist grubunun üyelerini tasvir eden “18 Ekim 1977” serisi, tarihsel anlamın olasılığı konusunda şüphe uyandıran kusurlu bir fotoğraf estetiğini benimsiyor.
Sokak sanatı
Jean-Michel Basquiat ve Keith Haring gibi bazıları etkileyici sanatlarını tuvale taşırken, bazıları da sokaklara taşıdı.
Brooklyn’deki Haitili bir ailenin yetenekli ve asi oğlu Basquiat, Manhattan’ın merkezinde “SAMO” adında ikiliklerle dolu bir estetik geliştirdi: ilkel ve klasik, yüksek ve alçak, zengin ve fakir.
Sokak sanatı köklerini şehrin galerilerini dolduran Neo-Ekspresyonist yaklaşımla birleştirdi. 1982’de Annina Nosei Galerisi’ndeki ilk kişisel sergisinden sonra Basquiat bir gecede ünlü oldu.
Keith Haring’in sanatı, çağımızın en acil sorunlarına, artan kokain bağımlılığına ve 1990’da Haring’in hayatına mal olacak AIDS salgınına ilişkin farkındalığı artırdı.
Neo-Pop
On yılın sonlarına doğru sanatçılar ve galericiler piyasanın ne tür sanat objelerini kaldırabileceğinin sınırlarını test etmeye başladılar ve Pop estetiğini benimsediler. Baştan çıkarıcı derecede parlak heykeller, kitsch’i yüksek sanat olarak görmelerine neden oldu.
Genç İngiliz Sanatçılar
Genç İngiliz Sanatçılar arasında Damien Hirst en kötü şöhrete sahip olanıdır. Hirst’ün ünü, 1988 yılında Londra’da Hirst ve 16 ünlü meslektaşının eserlerinin sergilendiği ‘Freeze’ standına kadar uzanıyor.
En tanınmış eserleri arasında formaldehitten bir köpekbalığı olan “Yaşayan Birinin Zihninde Ölümün Fiziksel İmkansızlığı” ve ikiye bölünmüş bir inek ve buzağının dört bölümlü heykeli “Bölünmüş Anne ve Çocuk” yer alıyor.
